04 فوریه آیا لیزرهای خانگی موهای زائد واقعا موثرند؟!
لیزرهای خانگی موهای زائد واقعا موثرند ؟!؟!!
فصل عریان کردن و به نمایش گذاشتن زیربغل‌ها، پاها و خط بیکینی دیگر رسماً فرا می رسد.
صرف نظر از اینکه شما راجع به استلزامات و نتایج اجتماعی-سیاسی روش‌های زنانه‌ی رفع موهای زائد به طور کلی چه رأی و نظری دارید، این واقعیت را نمی‌توان انکار کرد که خانم‌ها حجم زیادی از وقت و پول خود را برای برداشتن موهای زائد نواحی مختلف بدن‌شان صرف می‌کنند. (البته، می‌توانید به جای این کارها به ماکسی‌های بلند و پوشیده متوسل بشوید و، از این طریق، به نحوی از انحا با موهای زائد خود کنار بیایید.)
کمپانی‌های محصولات زیبایی علی‌الدوام محصولات جدید خود را روانه‌ی بازار می‌کنند، و من، برای آنکه میزان اثربخشی لیزرهای از بین‌برنده‌ی موهای زائد را حقیقتا بیازمایم، این روش درمانی را به مدت چندین ماه روی یکی از زیربغل‌هایم به کار بستم.
البته، گفتن ندارد، که وعده‌ی از بین بردن دائمی و همیشگی موهای زائد چه اندازه برانگیزاننده است. همینکه کار تمام شد، دیگر می‌توانید برای همیشه این وظیفه‌ی آرایش طاقت‌فرسا را از لیست کارهای روزانه‌ی خود خط بزنید.
مطابق گزارشی که انجمن جراحان زیبایی آمریکا در سال ۲۰۱۳ منتشر نمود، لیزر موهای زائد چهارمین روش درمانی رایج—بعد از بوتاکس، ژل‌های تزریقی و لایه‌برداری—بود که پزشکان در مطب‌های خود به کار می‌بردند. اما، مانند اغلب معالجات بیماری‌های پوستی، این روش از بین بردن موهای زائد در نهایت نسبتاً گران و پرهزینه تمام می‌شود. در آمریکا، هزینه‌ی هر بار لیزر کردن یک زیربغل به طور معمول حدود ۴۰۰ دلار هزینه برمی‌دارد. برای مشاهده‌ی نتایج محسوس معمولاً دو بار درمان لازم است و برای دستیابی به نتایج حقیقی و درازمدت تا هشت بار درمان هم لازم می‌شود.
کدام لیزر خانگی؟
تریابیوتی، یک شرکت بزرگ که در تولید و ساخت انواع لیزرهای خانگی و دستگاه‌های نوری-لیزری مخصوص صورت و بدن تخصص دارد، در تلاش برای اینکه مصرف‌کنندگان بتوانند نتایج معالجات کلینیکی را خودشان در خانه بدست بیاورند، اولین لیزر خانگی ازبین‌برنده‌ی موهای زائد خود را در ژاپن در سال ۲۰۰۵ روانه‌ی بازار کرد. بعد از دریافت تأییدیه‌ی FDA (سازمان غذا و داروی ایالات متحده‌ی آمریکا)، این محصول در سال ۲۰۰۸ به بازار آمریکا هم راه یافت. آخرین محصول این شرکت، تریا ۴X، در سال ۲۰۱۳، با شعار «نتایج بهتر در زمان کمتر» نسبت به محصولات مشابه خود، روانه‌ی بازار شد. البته، خیلی هم ارزان نیست، اما نسبت به هزینه های معالجه‌ی کلینیکی برای ازبین بردن کامل موهای زائد، خیلی مقرون به صرفه‌تر است.
اساس کار لیزر؟
اساس کار معالجه‌های لیزری کشتن پیاز مو است. هنگامی که مو در حال طی کردن دوره‌ی رشد خود است، پیاز مو حرارت حاصل از لیزر را به خود جذب می‌کند و این کار مانع رشد مجدد مو می‌شود. (می‌توانید پیاز مو را مانند پیاز یک گل تصور کنید که با نابود کردنش گل از رشد کردن باز می‌ماند.) از بین بردن مو از نظر فنی دائمی و همیشگی است، اما مشکل اینجاست که هر رشته مو دوره‌ی زمانی رشد متفاوتی دارد و نمی‌توان همه‌ی آن‌ها را یکجا از بین برد، و به همین دلیل هم به درمان مکرر با لیزر احتیاج می‌افتد. گاهی بعضی خانم‌ها تنها به کم‌پشت و نازک شدن موهای‌شان رضا می‌دهند و بقیه را خودشان با اصلاح کردن از بین می‌برند. همچنین، گاهی بعضی هورمون‌ها، مثل هورمون‌هایی که قبل و یعد از حاملگی در بدن ترشح می‌شوند، ممکن است باعث رشد موهای جدیدی در نواحی درمان شده گردند. رفع کاملاً دائمی موها واقعیتی ضروری و تغییرناپذیر نیست.
افزون بر این‌ها، لیزر از بین برنده‌ی مو یک محدودیت مهم نیز دارد. پیاز مو تنها زمانی نور را به خود جذب می‌کند که بین رنگدانه‌های مو و پوست کانترستی وجود داشته باشد—افرادی با رنگ پوست روشن تا متوسط و رنگ موی تیره گزینه‌های ایده‌آل برای این کار هستند. در غیر این صورت، در بهترین حالت، درمان لیزری مؤثر واقع نمی‌شود، و در بدترین حالت، آسیب‌های پوستی جدی به بار می‌آورد، زیرا رنگدانه‌های تیره گرمای لیزر را به خود جذب می‌کنند، و محتملاً موجب سوختگی‌های پوستی می‌گردند.
با این تفاصیل، آیا لیزرهای خانگی می‌توانند مؤثر باشند، بدون اینکه موجب آسیب‌های شدید پوستی شوند و شخص را یک عمر دچار بدشکلی و از ریخت افتادگی کنند؟
دلم را به دریا زدم و آن را امتحان کردم.
تقریباً ده سال پیش، من یک دوره لیزر درمانی کلینیکی را گذراندم و هنوز هم در آن قسمت از بدنم، به جز چند مورد اندک و گاه و بیگاه، تقریباً بدون مو هستم. به همین خاطر هم وقتی به سراغ لیزرهای خانگی رفتم، هم توقع نتایج عالی داشتم و هم به شدت به آن به دیده‌ی شک و تردید می‌نگریستم، زیرا از قبل به میزان تأثیرگذاری روش‌های کلینیکی واقف بودم. برای اینکه از یک روش علمی خوب استفاده کرده باشم، تصمیم گرفتم درمان را با لیزر تریا ۴X فقط روی ناحیه‌ی زیربغل چپم امتحان کنم و زیربغل راستم را برای مقایسه‌های بعدی نگه دارم.
چگونه شروع کردم؟
بعد از اینکه از آغاز تا پایان راهنمای مطوّل و مفصل استفاده از دستگاه را خواندم، که البته حاوی یک دیاگرام مفید و ساده هم بود که می‌شد از روی آن تعیین کرد که چه نوع پوستی برای درمان مناسب است، مصمم شدم که من قطعاً گزینه‌ای بی‌نقص برای این کار هستم. پیش از شروع درمان، باید ابتدا آن را روی بخشی از پوستم امتحان می‌کردم. اگر حسگرهای تریا خبردار شوند که رنگ پوست کمی تیره‌تر از حد مجاز است، دستگاه قفل شده و حتی یک پالس هم از آن ساطع نخواهد شد.
علاوه بر این، یک لیست طولانی از مواردی که این درمان برای آن مناسب نیست وجود دارد: از این لیزر نمی‌توان در نواحی ابروها، گوش‌ها، نوک پستان‌ها، قسمت های داخلی اندام‌های تناسلی، صورت مردها، تتو و خال‌ها استفاده کرد. همینطور روی بچه‌ها!
با این حال این ها در مورد من صادق نبود که بخواهد مرا کاملاً بترساند و از این کار پشیمان سازد. یکی از پزشکان حامی تریا، نیز در مورد آن به من اطمینان داد؛ بعلاوه گفت، ویژگی‌های ایمنی این دستگاه مانع از این می‌شود که کاربر هنگام کار با آن خودش را بسوزاند.
راهنما توصیه می‌کند که هر ناحیه‌ی دلخواه را باید هر دو هفته یکبار لیزر کرد. انتظار می‌رود که تا سه هفته بعد از نخستین درمان، تا ۶۰ درصد کاهش در رشد موهای زائد مشاهده شود. بعد از آن، سرعت کاهش رشد موها کمی کندتر خواهد شد. تفصیل و اطنابی که از سر دقت و از روی عمد در نوشتن راهنمای تریا به کار رفته برای این است که بیشتر از آنچه که می‌تواند وعده ندهد و موجب امید واهی در مصرف‌کننده نگردد: «برای از بین رفتن موها به طور دائمی باید درمان را به صورت دوره‌ای، و هر بار بعد از اصلاح کردن انجام داد.» دست آخر کار من به اینجا کشید که از اواسط ژانویه تا اواسط آوریل، در مجموع هفت بار از این درمان استفاده کردم. تقریباً درمان را هر هفته درمیان انجام داده بودم، به جز یک مورد که فراموش کرده بودم و بین دو درمان سه هفته فاصله افتاد. بعد از آن، فقط برای جبران مافات، حزم و احتیاط و توصیه‌های دفترچه‌ی راهنما را یکجا کنار گذاشتم و دو هفته پشت سر هم از لیزر استفاده کردم.
نگه داشتن تریا در دست خیلی راحت است و قسمت فوقانی دستگاه بیشتر شبیه به میکروفون‌های عصر فضاست. پنج حالت برای تنظیم شدت لیزر وجود دارد، که حالت سوم را انتخاب کردم تا به تدریج به آن عادت کنم و استفاده از آن را یاد بگیرم. مطابق دفترچه‌ی راهنما، لیزر کردن ناحیه‌ای به اندازه‌ی زیربغل باید حدود ۱۰۰۰ پالسی لازم باشد. این دستگاه به یک صفحه‌ی نمایشگر مفید و کار راه انداز مجهز است که تعداد پالس‌های ساطع شده را شمارش می‌کند.
کاری که من باید می‌کردم فقط همین بود که دستگاه را روی پوستم بگذارم و منتظر بمانم تا صدای بوق آن ساطع شود، سپس آن را روی دایره‌های هم‌پوش به طور یکنواخت و پیوسته به ناحیه‌ی بعدی حرکت بدهم. دستگاه برای هر کسی با هوش متوسط هم قابل استفاده است، تا آنجا که اگر سر لیزر را کاملاً صاف روی سطح پوست‌تان نگه ندارید، صدایی سوت مانند و تا حدی ناخوشایند از خودش ساطع می‌کند.
من جلوی آینه‌ی حمام نشستم، دستم را روی سرم گذاشتم و شروع کردم به لیزر کردن ناحیه‌ی زیربغلم.
درست مثل درمان با لیزرهای کلینیکی، درست با شنیدن صدای بوق شروع کار دستگاه، یک سوزش داغ و ناخوشایندی احساس می‌شود. اما در عرض ۵ دقیقه توانستم با این وضعیت کنار بیایم و در کل، به اندازه‌ی ۱۰۴ پالس از لیزر استفاده کنم. زیربغم کمی قرمز شده بود، اما صبح روز بعد به همان حالت معمول خود برگشت، و توانستم به راحتی از دئودورانتم استفاده کنم. دو هفته بعد، هیچ تفاوت محسوسی در تراکم موهای زیر بغلم مشاهده نمی‌کردم، لذا شدت دستگاه را یک درجه بالا بردم و، برای درمان بعدی، آن را روی حالت چهارم تنظیم کردم.
دو هفته بعد، تصمیم گرفتم برای اینکه از کمی از این درد سوزناک بکاهم، یک ساعت قبل از لیزر کردن ۲۰۰ میلی‌گرم ایبوپروفن مصرف کنم. در نقد و بررسی‌های اینترنتی خوانده‌ام که بعضی خانم‌ها مستقیماً روی پوست خود کرم‌های بی‌حس‌کننده‌ی موضعی می‌مالند، اما من اصلاً دوست نداشتم که چیزی روی سطح پوستم مانع جذب کامل لیزر توسط پیاز مو شود. این بار درد کمی کمتر شده بود، و من توانستم درمان را به طور کامل و بی‌نقص انجام دهم. بعد از این، تا سه هفته یادم رفت که درمان را ادامه دادم، اما متوجه شدم که موهای زیربغل چپم نسبت به زیربغل راستم آشکارا کمتر شده است، اگرچه هنوز به اصلاح نیاز داشت.
برای درمان بعدی، دلم را به دریا زدم و تصمیم گرفتم شدت دستگاه را روی حالت پنجم تنظیم کنم. دردم کمتر شده بود.
نتیجه ای که گرفتم؟
هر چقدر سعی کردم بفهمم که چطور باید یک سلفی باکلاس از زیربغلم بگیرم، نشد که نشد!
بنابراین، باید به جای عکس توصیف ماوقع را بخوانید: ارزیابی من این است که بعد از سه ماه، در حدود نود درصد کاهش موی زائد نسبت به زیربعل راست خود داشتم. البته من هنوز موی زیربغلم را اصلاح می‌کنم، و شاید احتمالاً جا داشته باشد چند جلسه درمان تکمیلی دیگر هم انجام دهم، اما نتایج من حیث‌المجموع مؤثر و چشمگیر بود.
احساسم این است که تریا برای نواحی بیکینی، زیر شکم، و بالای لب بسیار کاراست و درد کمتری هم دارد، زیرا سطح این نواحی کوچکتر است و به تعداد پالس کمتری نیاز دارد.
 
بدون دیدگاه